Nie budzcie mnie ze snu...

Dziekuje Wam za piekne komentarze! :)
Nie lubie sie chwalic, ale ... lubie dzielic sie radoscia :) A mam do niej powody.
Moje zycie jest teraz jak piekny sen, z ktorego nie che sie budzic. Zbyt dlugo czekalam , by te marzenia zaczely przybierac realne ksztalty.
Boje sie tylko, ze w pewnym momencie wybudze sie ze snu, peknie moja mydlana bajka i okaze sie, ze to wszystko to tylko sen.
No bo jak to mozliwe, ze wszystko dzieje sie na prawde?
10 lat na to czekalam. 10 lat marzylam o wlasnym domu.
10 lat tulalismy sie po wynajmowanych zaniedbanych norach, splacalismy innym ludziom ich kredyty. Chodzilismy po starych burych angielskich wykladzinach i akceptowalismy stare sciany oblepione pofaldowana tapeta i 10 razy obmalowane tania farba w kolorze Magnolia.
Koniec.
Wreszcie to sie zmieni.
Wreszie bede miec tapety takie jakie sobie wymarze, i lazienke swoich marzen, i kafelki -mozaike, i kominek z prawdziwym ogniem, i kuchnie ze zmywarka, i ogrod pelen kwiatow, i krzewow, i metalowe dzwoneczki w ogrodzie na tarasie , i karmnik, i trampoline, i skalniak,  i drewniane podlogi w salonie, i wszystko co tylko zechce. wszystko bedzie moje, nasze.

Nie straszni mi juz prawnicy i banki. I te zalewajace nas maile od surweyorow, i telefony z milionem ptan, i kolejne omowione spotkania... Nic nie stanie na przeszkodzie mojej radosci.
Za dlugo czekalismy, za duzo bylo poswiecen, wyrzeczen i wyczekiwania. Teraz jest radosc.